Ik kan mij goed vinden in wat François Truffaut ooit zei: het leven heeft meer verbeelding dan wij mensen. Als ik aan mijn carrière denk om daar iets over te vertellen, dan is het dit citaat wat in mij opkomt. Ik begon mijn loopbaan als rechterlijk ambtenaar bij de Franse Raad van State. Dat waren vier hele mooie jaren die me ervan overtuigden dat rechten en besluitvorming mij wel lagen. Daarna was ik juridisch adviseur van Laurent Fabius, toen hij nog voorzitter van de Assemblée Nationale was en daarna minister van Financiën. Vervolgens ging ik aan de slag bij de juridische afdeling van het ministerie van Financiën, als adjunct-directeur op het gebied van Europees, internationaal en publiekrecht.

In 2005 trad ik in dienst bij Gaz de France, als directeur juridische zaken, vlak voor de fusie van het bedrijf met Suez. Een ervaring waar ik nog heel vaak aan terugdenk. Ik bleef in dienst bij het nieuwe GDF Suez (Engie Group) als juridisch adviseur en hoofd van een grote internationale en getalenteerde gemeenschap van 400 juristen. In 2013 nam mijn loopbaan echter een onverwachte wending. Ik wilde graag wat meer operationele verantwoordelijkheid en kreeg de kans op een aanstelling als CEO bij GRDF, het grootste gasdistributienetwerk in Europa (200.000 km). Een bedrijf met een hele prettige bedrijfscultuur maar ook een grote strategische uitdaging: want hoe bouw je aan de toekomst van een infrastructuur die een vorm van energie transporteert waarvan het de bedoeling is dat die afneemt? In die tijd kreeg het Akkoord van Parijs vorm en zat ik midden in dat project. Mijn team en ik besloten om het bedrijf te transformeren door het te ontwikkelen tot een belangrijke speler op het gebied van de energietransitie. Mijn opvolgers zijn deze doelstellingen blijven voortzetten en ik kijk dan ook met heel veel voldoening terug op die ervaring. 

Tijdens mijn volgende aanstelling, als lid van Engies dagelijks bestuur, was ik belast met de volledige gasinfrastructuur. In 2017 wilde ik de overstap maken naar de investeringswereld, maar wel nog steeds met aandacht voor de milieueffecten. Het was dan ook haast vanzelfsprekend dat ik bij Meridiam ging werken, een vooruitstrevend fonds op het gebied van duurzame infrastructuur. Daar werd ik in eerste instantie verantwoordelijk voor vermogensbeheer. Ik moest een strategie voor het beheer van de portefeuille opzetten en aan de slag met kennisbeheer om zowel financiële als niet-financiële waarde te creëren. De groep maakte al die tijd een snelle groei mee en had behoefte aan een impactvolle missie om het bedrijf meer samenhang te geven en het op deze groei voor te bereiden. Om die reden vormden we Meridiam om tot een van de eerste zogenoemde sociétés à mission, een Franse rechtsvorm waarbij bedrijven hun maatschappelijke en milieudoelstellingen officieel vastleggen. Meridiam is tegenwoordig een B Corp. Het heeft een beheersysteem geïmplementeerd dat de impact van elke investering en elke operationele stap in kaart brengt. Dit alles wordt gemonitord door het Mission Committee dat ik voorzat. 

Toen Louis Godron de nieuwe strategie van Argos aan mij presenteerde, zag ik dat als een kans om de ervaring die ik had opgedaan op het gebied van management bij Engie en op het gebied van duurzame financieringen bij Meridiam toe te passen op kleine en middelgrote bedrijven, iets wat me altijd al aansprak. En zo kwam ik bij Argos terecht en maakte ik kennis met hun ambitieuze plannen om bedrijven binnen hun branche om te vormen tot voorvechters van de groene transitie. En ook om hen te helpen bij de grote uitdaging van onze generatie: de strijd tegen klimaatverandering.